خیال و فکر
انسان از صبح که بیدار می‌شود تا شب موقع خوابیدن، درگیر خیال و فکر است. چون می‌خوابد، موقتاً خیال و افکار قطع می‌شود، گرچه در خوابیدن، همان افکار روزانه به صورتی در خواب نمودار می‌شوند. گفت: وقت نمی‌کنیم، فکرمان مدام دربارهٔ حضرت باشد.
استاد فرمود: شما به یک خیال مشغول می‌شوید، پس‌ازآن رها نمی‌شوید، خیال دیگری آن را می‌خورد و همین‌طور پی‌درپی ادامه دارد. همین‌طور هر فکری، زایش فکر دیگری را به بار می‌آورد و آن را محو می‌کند و همین‌طور ادامه می‌یابد. درنتیجه جایی برای فکر مهدوی باقی نمی‌گذارد.