دام‌ها
ما در عصر غیبت کبری، دام‌هایی را به‌وسیلهٔ عقل و شرع و تجربه می‌شناسیم و از آن‌ها پرهیز می‌کنیم. امّا بعضی دام‌ها از حیطهٔ عقل جزئی ما به دورند و در این صورت، الهام مهدوی لازم دارد تا در این دام‌های نامرئی که به‌ظاهر مثبت و در باطن خطرناک هستند، نیفتیم. یکی از دام‌های نامرئی، همان‌هایی هستند که افراد، به اسم امام زمان علیه‌السلام مجلسی می‌گیرند، محفلی تشکیل می‌دهند، اسماء و اشعار مهدوی بر در دکان و خانه نصب می‌کنند و قرض‌الحسنه به نام ولی‌عصر می‌نهند، داعیهٔ رؤیت و اتّصال به حضرت را دارند ولیکن در باطن این‌ها حقیقت مهدوی نهاده نیست. مثلاً قرض‌الحسنه به نام امام، ربا می‌دهد و ربا می‌گیرد. یا به اسم امام، مدّعی می‌شود و دیگران را تخطئه می‌کند و… درحالی‌که بر آرم زودباور و خوش‌گمان، این داعیه پوشیده است.