دست خالی

رفتن به بازار، بدون پول و سرمایه، کاری است بیهوده و شخص اوقات خود را تلف می‌کند. وقتی به دکانی هم رود فقط قیمت می‌پرسد، امّا دست خالی برمی‌گردد، درحالی‌که خودش و سایه‌اش باهم فرقی ندارند. اگر کسی، پول و سرمایه داشته باشد، با قبول کردن جنس، پول می‌دهد و جنس را می‌گیرد و با خود به منزل می‌برد.
شرح حال بعضی‌ها، نسبت به ساحت مقدّس حضرت حجّت علیه‌السلام همین‌طور است که در خانهٔ حضرتش آیند و به مهدیه، جمکران و هرجایی که منسوب به اوست، رفته و حرف‌هایی می‌زنند، چون بدون مایه، از طاعت و راز و دعا و دل‌شکستگی می‌باشند، دست‌خالی برمی‌گردند.

درواقع این طالبان امام، افرادی بی‌حال، بی‌همّت، سست‌عنصرند، نیامده می‌خواهند بروند و یک‌شبه ره صدساله می‌خواهند بروند؛ و به کیسهٔ خالی طاعت و دل خود نمی‌نگرند!