دعا

امام باقرعلیه‌السلام فرمود: «هیچ کس نزد خدا دشمن‌تر و بدتر نیست از کسی که تکبّر از عبادت الهی که دُعاست، کُنَد و از عطاها و رحمت‌های الهی سؤال ننماید». امام صادق علیه‌السلام نیز فرمود: «نزد خدا منزلتی است که به آن نمی‌رسد، مگر به دعا و مسألت. اگر کسی دهان خود را ببندد و دعا نکند و از خدا سؤال ننماید، چیزی به او نمی‌دهد. هرکه دری را بسیار بکوبد، البته به رویش می‌گشایند».

در جایی دیگر فرمود: «به درستی که شما را قرب به خدا حاصل نمی‌شود به عبادتی مثل دعا» و فرمود: «هر بلایی که بر بنده‌ی مؤمن نازل شود، خدا او را دعا الهام نماید که البته آن بلا زود زایل گردد» و نیز در همین رابطه فرمود: «دعا با شرایطش تقدیر (حکم) را هر چند از آسمان نازل شده و محکم گردیده باشد، رد می‌کند». (مشکات الانوار، طبرسی، ص 137- اصول کافی، ج 2، ص 341)