دل‌افسرده

چه بسیار بودند، مردان و زنانی از شیعیان در بیش از هزار سال، در فراق امام زمان علیه‌السلام بودند و چه بسیار بسیار بودند که رخ زیبای او را ندیدند. به یاد حضرت بودند و اشک‌ریزان و ناله‌کنان، امّا ظهور را درک نکردند، امّا در عالم برزخ به نتیجهٔ اعمالشان رسیدند. یک دعا و نظر امام علیه‌السلام برای آنان، از صدها هزار عمل، بالاتر و بهتر است. آن بیچارگان دل‌افسرده‌ای که شوق دیدنش را به گور بردند؛ امّا در گور به سود عظمای مهدوی رسیدند.