دهان همانند دوزخ

ای دهان، تو خود دهانه‌ی دوزخی **** وای جهان تو بر مثال برزخی

معنای شعر مولانا این است که‌ای دهان، تو دهانه‌ی دوزخی و ای جهان، تو نیز همانند برزخ می‌مانی. دهان به دوزخ تشبیه شده است. چراکه حرصِ آدمی سیری پذیر نیست. هر چه به کامِ مادیِ تن بریزی، باز هم زبانه فزون خواهد بود. در قرآن سوره ق آیه 30 آمده است: «روزی که دوزخ را گوییم: آیا سیر گشتی؟ گوید: آیا بیش از این هست»؟

در مصراع دوم، جهان به برزخ تشبیه شده است. از آن رو که این عالم در حقیقت وجود ظلّی واضافی دارد، نه حقیقی. یا از آن رو که دنیا سرای درنگ و ماندگاری نیست. چنآن‌که برزخ نیز عالمی موقتی و گذر است.