دیرباوری درباره ظهور

برخلاف کسانی که زودباور بودند، استاد دیرباور بود. آنچه از ظهور حضرت بقیة‌الله، مکاشفات، تعاریف شخصیه از قدرت‌ها و … نقل می‌شد، آنگاه خصوصی پرسیده می‌شد، مُهر ناباوری می‌زد؛ و اگر هم در موضوعی امضا می‌نمود، امضای فعلیه حالیه شخص بود، نه مقامیه و دائمیه. لذا به کسی فرمود: «همین حالی که دارید را نگه دارید».

مثلاً در ظهور امام زمان علیه‌السلام می‌فرمود: «خیلی کار دارد»؛ و نظرشان همانند عارف بالله آقای قاضی بود. ایشان درس دیرباوری، درس بستن دکان‌های پر رونق منتظرین زودباور و ساده‌لوح که عدّه‌ای برای داغ کردن بازار انتظار چه حرف‌ها نزدند و چه امیدهای خیالی به مریدان ندادند و چه ماهی‌هایی از آب گل‌آلود برای دنیایشان نگرفتند و … را به ما داد و می‌فرمود: «این نوع مسائل در ایران خیلی زیاد است، امّا در عراق این مسائل به این شکل نبوده است».