دیو از پی است

تا بودی آدمی، دیو از پی‌ات **** می‌دوید و می‌چشانید او مِی‌ات

چون شدی در خویِ دیوی استوار **** می‌گریزد از تو دیو، ای نابکار

(مولانا در مثنوی)