ذرات مست شد

سـاقی چـه شد که جمله جـهان می‌پرست شد **** این خود چه باده بود که ذرّات مَست شد

این رو چه روی بود که یک جلوه چون که کرد **** عالم که نیست بود از آن جلوه هست شد (اسیری لاهیجی)