ذوالعرش

جایگاه مخصوص ملکوتیان و بهشت، تحت آن را کرسی و بالای آن را عرش گویند؛ و یا مقام ربوبی و تدبیر الهی را عرش گویند. خداوند صاحب عرش به هر دو معنی است؛ و دارنده حاملان عرش، مقرّبین از ملائکه می‌باشند.

الف) در ۹۹ اسماء الهی این اسم نیامده است.

ب) ۳ مرتبه در قرآن ذکر شده است.

ابجد: ۱۳۰۷

تلفیق:

ذوالعرش + مجید: ۱۳۶۴ = ۵۷ + ۱۳۰۷، ذو العرش المجید (بروج: ۱۵)

ذوالعرش + رفیع الدرجات: ۲۳۰۶ = ۹۹۹ + ۱۳۰۷، رفیع الدّرجات ذو العرش (غافر: ۱۵)

منفرد: ذی العرش: ذی قوّه عند ذی العرش (تکویر: ۲۰)