ذوالقوّه

ذوالقوّه یکی از اسمای الهی است به معنای قوی با این تفاوت که این کلمه از قوی، رساتر است.

ذوالقوّه، خداوندی که ناتوانی و سستی در ذات کبریایی او راه ندارد.

قوّت نامتناهی حق چنان است که به استحکام نیروی ازلی، همه پابرجا هستند. اگر روزی به امرش حادثه‌ای رخ دهد، پس خسارت بزرگی به بار آورد و همه را حیران کند.

در سوره ذاریات ۵۸ آمده: «ذوالقوّة المتین»