ذکر

در کتاب «مصباح الشریعه» آمده است همیشه خدا را یاد کن، به خاطر این‌که او تو را یاد می‌کند با این‌که از تو بی‌نیاز است. پس یاد نمودنش تو را بزرگ‌تر و مرغوب‌تر و سابق‌تر از یاد تو برای اوست. اگر در توجه به ذکر پروردگار، خود را ببینی موجب ریا و خودنمایی و سفاهت و درشت‌خویی با خلق و زیاد شمردن طاعات و فراموشی کرم و فضل او می‌شود؛ و این اعتقاد نتیجه‌ای جز دوری از خدا به بار نمی‌آورد. (بدان) تا حق، بنده را متذکر نشده و توفیق بر قدرت یادش نداده باشد بنده هرگز نمی‌تواند به یاد او مشغول باشد.