رأفت عمومی

مرحوم عارف واصل شیخ حسنعلی نخودکی اصفهانی گوید: وقتی تصمیم گرفتم که در نجف اشرف برای همیشه اقامت کنم. در آن ایام در یکی از اتاق‌های صحن عتیق حضرت رضا علیه‌السلام مشغول ریاضت بودم. در حال ذکر و مراقبه بودم که (به مکاشفه) دیدم درهای صحن مطهر عتیق بسته شد و ندا برآمد که حضرت رضا علیه‌السلام اراده دارند از زوّار خویش دیدن فرمایند. پس از آن، در محلی جنب ایوان عباسی محل ورود زائران (که الآن قبر شیخ در آنجاست) تختی نهاد و امام بر آن نشستند. به فرمان امام درب شرقی و غربی صحن عتیق (صحن سقاخانه اسماعیل طلائی) گشوده شد تا زوّار از در شرقی وارد و از در غربی خارج گردند. در صحن، مردم بسیاری آمدند که برخی به‌صورت حیوانات مختلف بودند و از جلو حضرتش می‌گذشتند و امام دست ولایت و نوازش بر سر همه آن‌ها، حتی کسانی که صورت حیوانی داشتند می‌کشیدند و اظهار مرحمت می‌فرمودند. پس از این مشاهده و سیره تصمیم گرفتم در مشهد ساکن شوم و چشم امید به الطاف و عنایات آن حضرت بدوزم. بنا به وصیت شیخ حسنعلی، مدفنش در همان محل می‌باشد.