رابطه سالک با اسماء الهی
انسان نسخه‌ای از حقیقت اسماء حقّ تعالی است و با اسماء و صفات در معرفت به او می‌تواند سنخیت و مناسبت صفاتی پیدا کند. همه عالم امکان مظهر اسماء و صفات حق است. رابطه ممکن‌الوجود با واجب‌الوجود، رابطه ظاهر و مظهر است.
موجودات آیینه‌های متعددی هستند که اسماء و صفات به اندازه قابلیت در آن‌ها تجلی کرده است. به تعبیر بالاتر، عالم را یک آینه فرض کن که حق در آن دیده می‌شود، البته باید از اهل معاینه و مشاهده باشی تا این‌چنین ببینی.
سالک به اندازه سعه وجودی‌اش، می‌تواند اسماء و صفات الهی را در خود وجدان کند و مشاهده نماید که قلبش از غیر او پاک باشد، در تحصیل تخلّق از ریاضت دریغ نورزد، دائماً در مراقبه باشد و نیت را از هر شائبه و ریب خالص نگه بدارد.
* در خاتمه، ادعا نداریم این کتاب کامل و جامع و بی‌نقص است. اگر سالکان نواقصی یافتند به آدرس انتشارات اشراق بفرستند تا در چاپ‌های بعدی اصلاح گردد.