راه رفتن
اگر کسی متقی باشد، هر وقت به جایی می‌رود، با قصد صحیح می‌رود و از قدم گذاشتن به آنچه حرام است، خودداری می‌کند. انسان در راه رفتن، با حالت تفکر راه می‌رود و از عجایب صُنع هر جا که دید، عبرت می‌گیرد. در راه کسی را نباید مسخره کرد و با تکبّر و تجبّر راه نرود. بسیاری از راه‌ها کمینگاه تجارت شیطان است و از کید او نباید مطمئن شد. رفت و آمد، در طاعت حق و سعی، در رضای او باید باشد، چراکه همه حرکات، در نامه اعمال نوشته می‌گردد. خداوند می‌فرماید: «روزی آید که زبان و دست و پای آنان، به آنچه عمل کرده‌اند گواهی بدهند».