رحیم

رحیم از رحمت است و خداوند از 100 رحمتش یکی را در دنیا و 99 تای آن را در آخرت برای بخشایندگی و مهربانی تام خود به خلق گذاشته است. این صفت بیشتر برای دوستان و اهل ایمان است. ابجد آن 258 می‌باشد. در قرآن 117 مرتبه تکرار شده که 72 مرتبه با اسم «غفور» و 10 مرتبه با اسم «توّاب» و 6 مرتبه با «رحمان» و 9 مرتبه با «رئوف» و 13 مرتبه با «عزیز» و 1 بار با «ودود» و 1 مرتبه با «برّ» و 2 بار با «ربّ» و 3 بار منفرد آمده است. ذکر انبیایی مانند شعیب: «رحیمٌ ودود» و ذکر حضرت موسی و ابراهیم و اسماعیل: «توّاب رحیم» و ذکر حضرت نوح و یوسف و یعقوب و ابراهیم «غفور رحیم» و ذکر مؤمنان بهشتی «برّ رحیم» بوده است. «رحیم» به معنای مهربان، بخشاینده آمده است. در 1001 اسماء الهی جوشن کبیر «رحیم» این طور آمده است: شماره 1- «یا رحیم»: ای مهربان. شماره 174- «یا من هو علی عباده رحیم»: ای کسی که بر بندگانش مهربان است. شماره 323- «یا ارحم من کل رحیم»: ای مهربان‌تر از هر مهربان. شماره 958- «یا من هو فی عظمته رحیم»: ای آن‌که در عین عظمتش مهربان است.