رنگ چهره

ظاهر، عنوان باطن است و از دیدن چهره‌ها و سیماها، مردان خدا افراد را بشناسند. خداوند در سوره اعراف آیه 46 می‌فرماید: «و علی الاعراف رجال یعرفون بسیماهم: بر جایگاه اعراف مردانی هستند که به سیمایشان شناخته می‌شوند».

رنگ و رویم را نمی‌بینی چو زر؟ **** زان درون، خود می‌دهد رنگم خبر

مثلاً چهره سرخ دلالت بر خوشی دارد و باید شکر خدای کرد. چهره زرد نشانه ناخوشی و غم است و باید صبر کرد.

رنگ رو از حال دل دارد نشان **** رحمتم کن، مهر من در دل نشان

پس وقتی خبر خوش یا ناخوش به کسی می‌رسد و یا غضبناک می‌شود و یا بوی مرگ را درک می‌کند، آثار این‌ها در چهره نمایان می‌شود. درباره سیدالشهداء علیه‌السلام در مقاتل آمده است که هر چه به زمان شهادت، نزدیک‌تر می‌شد رویش سرخ‌تر و برافروخته‌تر می‌گردید که اینجا مسئله عشق و وصال و لقاء حق و وجه الله مطرح است نه عموم مردم که تا اسم مرگ و سرطان را می‌شنوند خود را می‌بازند و چهره، گریه‌وار می‌شود.