روح
1- احول گوید: از حضرت صادق علیه‌السلام درباره روحی که در حضرت آدم دمیده شد پرسیدم که خدا فرماید: چون او را برابر ساختم، از روح خود در او دمیدم (نفخت فیه من روحی) (اعراف: 172) فرمود: آن روح مخلوق است؛ و هم روحی که در عیسی دمیده شد مخلوق بود.
2- حمران گوید: از امام صادق علیه‌السلام درباره این آیه «و روح منه: روحی از طرف او بود» (به مریم القاء نمود) (نساء: 171) پرسیدم، فرمود: آن روح آفریده است که آن را خدا در آدم و عیسی پدید آورد.
3- محمدبن مسلم گوید: از امام صادق علیه‌السلام درباره این آیت «روح خود را در او دمیدم» (اعراف: 172) پرسیدم که آن دمیدن چگونه بود؟
فرمود: روح مانند باد متحرک است و برای آن روحش نامند که نامش از ریح (باد) مشتق است؛ و چون ارواح هم‌جنس باد باشند روح را از لفظ ریح بیرون آورد و آن را به خود نسبت داد؛ زیرا که آن را بر سایر ارواح برگزید، چنان‌که نسبت به یک خانه از میان همه خانه‌ها فرمود: «بیتی» خانه من (و آن کعبه است) و نسبت به یک پیغمبر حضرت ابراهیم را از میان پیغمبران فرمود: خلیل من و نظایر این‌ها… همه این‌ها مخلوق و ساخته شده و پدید آمده و پروریده و تحت تدبیر اویند.
4- محمد بن مسلم گوید: از امام باقر علیه‌السلام پرسیدم: راجع به آنچه روایت کنند که خدا آدم را به صورت خود آفریده است (خلق آدم علی صورته)
فرمود: آن صورتی است پدیده و آفریده که خدا آن را انتخاب کرده و بر سایر صورت‌های مختلف برگزیده است و به خود نسبت داده است؛ هم چنان‌که کعبه و روح را به خود نسبت داده و فرمود: «خانه من» (بیتی)، دمیدم در او از روحم (نفخت فیه من روحی)