ریا

در عمل نباید ریا کرد؛ در مقابل کسی که نه زنده کند و نه میراند و نه تواند از چیزی تو را بی‌نیاز کند.

ریا درختی است که ثمره‌اش شرک خفی است و منشأ آن نفاق می‌باشد.

روز قیامت هنگام حساب به شخص ریاکار گفته می‌شود: ثواب عمل خود که برای دیگری انجام دادی و با من شریک قرار دادی، از او بگیر. ریا بیشتر اوقات در چشم و خوردن و حرف زدن و راه رفتن و مجالست و لباس پوشیدن و نماز و حج و جهاد و قرائت قرآن و سایر عبادات به وقوع می‌پیوندد. اگر باطن برای خدا خالص و خشوع در قلب آمد و خود را مقصر دانست از کسانی خواهد بود که امید خلاصی از ریا حاصل می‌شود به‌شرط آن‌که استقامت داشته باشد.