زر ببخش

مولانا در دفتر سوم مثنوی، بیت 1492 ضمن نیایش و مدد خواستن از حق‌تعالی می‌فرماید:

چون ز مُفلس زر تقاضا می‌کنی **** زر ببخش در سرّ، ای شاه غنی

ای خداوند توانگر و بی‌نیاز! هر وقت از بینوا و مفلسی چیزی طلب می‌کنی، به عنایت، اوّل در پنهانی به او طلا ببخش، سپس از او طلب کن.

این بیت از شاهکارهای مثنوی در دقّت و لطافت به صورت خواهش و التماس و نیایش است که این شرح‌حال همه سالکان است که همه تهیدستیم که خدایا اگر از حقایق و سرمایه معانی از ما طلب می‌کنی، اوّل به لطف و منّت عطا فرما و بعد از درِ ادا و رساندن، آن را از ما طلب نما.