زندان
«حُفره کن زندان و خود را وارهان».
این دنیایی که ما در آن زندگی می‌کنیم، به‌منزلهٔ زندان است که ما در آن گرفتار و محبوس هستیم، باید با توسّل به حضرت قائم علیه‌السلام و کوشش و تدبیر، دیوارهای زندان را شکافته تا خود را نجات بدهیم. زندان دنیا یعنی اینکه گرفتار شدن در علقههای مظاهر مادّی و یا غفلت‌هایی که بر امور طاعتی و عباداتی عارض می‌شود که سبب عجب و غرور می‌شود. در مثل آب در زیر کشتی باشد، کشتی روان و به مقصد می‌رساند؛ اگر آب درون کشتی بیاید آن را غرق می‌کند. پس قلب‌های منتظر ما در دوران غیبت کبری، اگر گرفتار زندان دنیا باشد غرق می‌شویم پس مواظب باشیم قلب محب امام منتظر، از بیرون آسیبی بر آن نیاید تا سبب رکود و جمود و انکار شود.