زهد ابوذر

پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمود: ابوذر در امتم بر زهد، عیسی بن مریم است. در تاریخ درباره زهد ابوذر غفاری نوشته‌اند: 1- موقع وفات گفتند: چه داری؟ گفت: عملی که انجام داده‌ام. گفتند: ما از طلا و نقره می‌پرسیم. فرمود: آنچه صبح دستم می‌آمد تا شب نگه نمی‌داشتم و آنچه شب به دستم می‌رسید تا صبح نگه نمی‌داشتم. کندویی داریم که بهترین اموال را در آن می‌نهیم. از دوستم پیغمبر خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله شنیدم که فرمودند: کندوی مؤمن قبر اوست. 2- فرمود: آذوقه و پس‌انداز من در زمان پیغمبر، همیشه یک من خرما بوده و تا زنده‌ام این مقدار را زیاده نخواهم کرد. 3- عطاء گوید: به ابوذر گفتم: لباس کهنه‌ای به تن کرده و نماز می‌خوانی؛ مگر لباس بهتر نداری؟ فرمود: اگر داشتم در برم می‌دیدی. گفتم: مدتی تو را با دو جامه می‌دیدم! فرمود: پسر برادرم، محتاج‌تر از خودم بود به او دادم. سپس فرمود: مثل این‌که دنیا را خیلی مهم گرفته‌ای! این لباس را در تنم می‌بینی، لباس دیگری مخصوص مسجد دارم. چند بز برای دوشیدن و نان خورش دارم. چارپایی که آذوقه‌ام را با آن حمل کنم و زنی که مرا از زحمت تهیه غذا آسوده می‌کند دارم. چه نعمتی برتر از آن‌که من دارم.