سبب دشمنی

بعضی مظاهر و شکوه، سبب دشمنی کردن دیگران و مورد طعمه دنیاطلبان می‌شود. مثلاً پَرِ طاووس، دشمن جانش شود. شوکت پادشاهان، سبب بروز دشمنی کردن دیگران شود. نافهٔ خوشبوی آهو، موجب صید گردیدن او، توسط شکارچی شود. عاج فیل سبب می‌شود که فروشندگان عاج، شکارچیان را تحریک برای کشتن فیل کنند. پس هر نوع زر و زور و جمال و کمال و جلال، در معرض دشمنی کردن دیگران می‌شود؛ و دارنده کمال و جمال، باید رعایت احتیاط در ظهور و بروز خود را بنماید؛ چه شکوه و دارندگی ذاتی باشد یا با اکتساب، به آن رسیده باشد. به قاعده گفته می‌شود: که هر محسودی در تیر رس حاسد می‌باشد و هر طمع‌کاری دنبال طعمه می‌گردد؛ تا به آرزوی نفسانی خود برسد. چه‌بسا کسانی چیزی داشته باشند که مخفی باشد، پس از ابراز آن، بعضی به طعمه آن دارایی درآیند و به گرفتن از او، به اسباب و حیله‌ها، در دام اندازند تا از او سلب نمایند؛ گرچه به کشتن او کشیده شود.