سرّ این دعا چیست؟

معروف کرخی (م 200) که به دست امام رضا علیه‌السلام مسلمان شد و بعد به مقام عرفان رسید. گویند: روزی با جمعی می‌رفت. عده‌ای از جوانان به فساد و منکرات مشغول بودند، چون به لب دجله بغداد رسیدند، یاران گفتند: ای شیخ! دعا کن خداوند اینان را غرق کند تا شومی ایشان منقطع گردد!

معروف فرمود: دست‌ها را بردارید. پس گفت: الهی چنان کن که در این جهانشان خوش می‌داری، در آن جهانشان عیش خوش ده. یاران متعجب ماندند و گفتند: یا شیخ ما سرّ این دعا نمی‌دانیم! فرمود: توقف کنید تا سرّ این دعا معلوم گردد. آن جمع چون شیخ را بدیدند رَباب (از آلات موسیقی بود که دارای دو سیم و کشیدن کمانه می‌نواختند) بشکستند و خمر (شراب) بریختند و گریه بر ایشان غالب افتاد و به دست و پای معروف افتادند و توبه کردند. معروف فرمود: دیدید که مراد جمله حاصل شد، بی غرق و بی‌آنکه رنجی به کسی برسد.