سلام بندگان

خداوند در سوره فرقان آیه 63 می‌فرماید: «بندگان خدای رحمان آنان‌اند که چون روی زمین گام برمی‌دارند با تواضع و آرامی؛ و هنگامی‌که مردم جاهل به اینان خطاب (حرف بلند و ناپسند) کنند، در جواب با گفتار سالم پاسخ دهند.»(فقالوا سلاماً) سلامت نفس سبب می‌شود که در مقابل عتاب و گفتار آلوده، پاسخ سالم و متین داده شود.

احتمال دارد مراد از سلام در آیه، سلام متعارف باشد که بندگان رحمان در مقابل آنان (مردم جاهل)، انگار با یک سلام‌علیکم کلامی اعاده کنند.

در سوره مریم آیه 47 حضرت ابراهیم علیه‌السلام به عمویش آزر (که پدر خطاب می‌کرد) در بحث توحید و دوری از بت‌پرستی می‌فرماید: «سلام‌علیک: سلام بر تو باد» من از خدا برای شما طلب آمرزش می‌کنم (یعنی ابراهیم دلسوزانه به آزر این چنین می‌گوید.)

در سوره قصص آیه 53-57 خداوند درباره بعضی یهود و نصاری از اهل بصیرت و معرفت که امید آمدن پیامبر صلی‌الله علیه و آله را داشتند و بعد ایمان آوردند و ثواب دوباره (اهل ملت اول و اهل ملت اسلام) را یافتند می‌فرماید: «هرگاه سخنان لغو بشنوند روی می‌گردانند و می‌گویند اعمال ما از آن ماست و اعمال شما از آن خودتان.» «سلام‌علیکم: سلام بر شما (یعنی سلام وداع و خداحافظی) ما خواهان جاهلان نیستیم.» درنتیجه هر سلامی نوعی حکم و موضوع خاص نسبت به شنونده را دارد که همه آن‌ها از قلب حرکت می‌کند و از لسان خارج می‌گردد.