شهید

یکی از اسماء الهی که در قرآن 19 مرتبه تکرار شده، «شهید» است.

«شهید» یعنی شاهد، حاضر، امین در گواهی، ناظر.

حق همه‌جا حاضر است و علم او حضوری به هر چیزی و به هر مکان و زمانی که باشد. جمع آن «شهدا» است، شهود و «شهید» به معنای شاهد هم می‌آید.

در دنیا خدا بر فعل ما (یونس:46) و اعمال ما (آل‌عمران:98) گواه است. در قیامت خدا و انبیاء و اولیای الهی بر امت‌ها و خلق گواه هستند. مهم‌ترین مسئله گواهی در قیامت، خود اعضاء و جوارح‌اند که همه گواهی می‌دهند. «تشهد علیهم السنتهم و ایدیهم و ارجلهم بما کانوا یعلمون» (نور:24): روز قیامت زبان‌ها و دست‌ها و پاهایشان به آنچه انجام می‌دادند، گواهی می‌دهند.

از این آیه استفاده می‌شود که همه اعمال ثبت و ضبط می‌شوند و در دیوان ملائکه نوشته می‌گردد و به اصطلاح هر چه خوب و بد صادر شود در کامپیوتر نفس، ذخیره و نقش می‌بندد و همه وقت جوابگوی است؛ و مأمورین خدای تعالی هم گواهی می‌دهند. پس خدا ناظر به اعمال است، آگاهی می‌دهد که گواهی اولیاء خدا و موکلّین و همه اعضاء را قبول می‌کند، خداوند فرمود: «هو علی کل شئ شهید: او بر هر چیزی گواه است.» (سباء:47)