صبر
امام رضا علیه‌السلام فرمود: «چقدر نیکوست صبر و انتظار فرج، آیا کلام خداوند عزّوجلّ را نشنیده‌ای که فرمود: «چشم‌به‌راه باشید که من با شما چشم‌به‌راه هستم». (هود/۹۳)
پس منتظر باشید همانا من با شما از منتظرانم. (اعراف/۷۱)
بر شما باد به صبر که پس از ناامیدی گشایش می‌آید؛ البته آنان که قبل از شما بودند صبورتر از شما بودند».(۱)
پیامبر صلی‌الله علیه و آله فرمود: «انتظار فرج به‌وسیلهٔ صبر، عبادت است.»(۲)
امام صادق علیه‌السلام فرمود: «از دین ائمه، ورع و … و انتظار فرج به صبر است.»(۳)
امام صادق علیه‌السلام در تفسیر این آیه «البته شما را به چیزی از قبیل ترس و گرسنگی و کاهش در اموال و جان‌ها و محصولات می‌آزماییم و مژده ده شکیبایان را» (بقره/۱۵۵) فرمودند: «یعنی شما مؤمنین را قبل از خروج قائم به چیزی از ترس و گرسنگی و کاهش در اموال و جان‌ها و محصولات آزمایش می‌کنیم؛ پس به صابرین مژده دهید و این هنگام تعجیل فرج می‌باشد.»(۴)
پیامبر صلی‌الله علیه و آله فرمودند: «برترین عبادت، صبر و سکوت و انتظار فرج است.»(۵)
امام حسین علیه‌السلام فرمود: «صابر بر اذیّت و تکذیب در زمان غیبت به‌منزله مجاهدی است که با شمشیر جلوی رسول‌الله می‌جنگد.»(۶)
امام زمان علیه‌السلام فرمودند: «آنان باید بر اساس دینی که هستند استقامت کنند و باقی بمانند.»(۷)
امام زمان علیه‌السلام فرمودند: «خداوندا از تو صبر زیبا را می‌خواهم.»(۸)
حضرت حجّت علیه‌السلام فرمودند: «خداوندا اصحاب مرا برایم جمع کن و ایشان را صبور گردان.»(۹)
امام زمان علیه‌السلام خطاب به خودش می‌فرمایند: «صبر تو در راه خداوند همان حلم خداوندی است.»(۱۰)
طولانی شدن زمان غیبت، فشار حکومت‌ها و ستمکاران، مغلوبیت شیعیان از طرف استعمارگران و استثمارگران، شدّت قبض و بلای زندگی و پیش آمدها و وقایع و امتحانات، همگی شکیبایی را می‌طلبند؛ لذا ایستادگی خود عبادت بشمار می‌آید و محب را به مقام صابران واقعی می‌رساند.
پیامبر صلی‌الله علیه و آله فرمودند: «پس از شما گروهی می‌آیند که یکی از آنان پاداش پنجاه نفر شما را دارد.» گفتند: یا رسول‌الله، ما با شما در جنگ بدر و اُحد و حُنین بودیم و قرآن دربارهٔ ما نازل‌شده است! فرمودند: «اگر به آنچه آنان مکلّف شده‌اند، مکلّف می‌شدید، مانند آنان پایداری نمی‌کردید.»(۱۱)
امام صادق علیه‌السلام فرمود: «هر کس منتظر امر (ظهور حکومت) ما باشد و بر اذیّت‌ها و ترس‌ها صبر کند فردای (قیامت) در زمرهٔ ما باشد.»(۱۲)