صفات فعل پروردگار

صفاتی که به خداوند متّصف می‌شوند مانند «رزق دادن» و «خلق کردن» را صفات فعل می گویند. پس وقتی می‌آفریند و خلق می‌کند و یا رزق می‌دهد، تحقق صفت در خارج و غیبت به وقوع می پیونددد و این می‌تواند در نوع افعالش زمانی باشد و زمانی بنا شده و در واقع صفت افعال، اضافیه می‌باشد و تحقق آن با مخلوق و یا مرزوق خواهد بود.

خداوند در صفات فعل یک جا در قرآن از غضب خود نام می‌برد: «غضب الله علیهم» و در جای دیگر از رضایت خود از بندگان نام می‌برد: «رضی الله عنهم» از این جهت در صفات فعل گفته می‌شود خدا هم زنده می‌کند و بعد هم می‌میراند. پس عطا و منع از فعل اوست. او به حکمت و مصالح پدید می‌آورد و محو می‌نماید.