صفت قهر و لطف

حضرت حجت مظهر همهٔ صفات الهی است. ازجمله صفات لطف و قهر؛ پس منتظر ایشان می‌باید متصف به این دو صفت باشد؛ یعنی نسبت به فسق و فجور به‌منزله زهر؛ و نسبت به خوبان و محبان امام پادزهر باشد. همان‌طوری که آب نیل برای قبطیان خون شد و برای سبطیان آب زلال گردید. پس در مقام بازگویی از هجران سخت زمان غیبت، گویی زهر گوید، ولی وقتی مژده ظهور و قرب را می‌دهد انگار پادزهر می‌دهد.