طشت کوبیدن

سنّتی در زمان‌های پیشین بوده که وقتی ماه‌گرفتگی (خسوف) می‌شد مردم طشتی می‌آوردند و بر آن می‌کوبیدند تا هم مردم مطّلع شوند و هم اینکه ماه‌گرفتگی از بین برود. بعضی از ما هم حالمان در زمان غیبت به‌نوعی این‌گونه است؛ یعنی زمانی که مشکلات و موانع دنیوی برایمان پیش می‌آید، برای آنکه موانع برطرف شود آن‌قدر سروصدا می‌کنیم و جلسهٔ دعا و نماز و استغاثه برپا می‌کنیم که دیگران را هم مطّلع می‌کنیم، غافل از اینکه اصل این ماه‌گرفتگی در نفس ما ایجادشده و کسی از آن اطّلاع ندارد و حاضر نیستیم کسی باخبر شود، درحالی‌که حضرت قائم علیه‌السلام از ماه‌گرفتگی نفس ما باخبر است. پس درصدد دفع و رفع موانع نفسانی برآییم تا با طی­طریق و پشت سر گذاشتن مراحل و منازل به تکالیف عصر غیبت عمل کنیم و حضرت محبوب را از خود مسرور نماییم.