طلب مشورت

امر به مشورت در کارها از فرامین قرآنی است. (آل‌عمران/۱۵۹) چون عقل و علم و فهم ما ناقص و به کُنه امور آگاه نیست، خوب است با زبان قال و حال از حضرت علیه‌السلام طلب مشورت کنیم چراکه او عالم غیب و شهود است.

در دعایی امام علیه‌السلام به خداوند عرضه می‌دارد: «به خاطر گمان خوبی که به تو در امیدها و محذورات (پرهیز شده آنچه از آن حذر کنند) دارم طلب مشورت با تو می‌کنم».(۱)