ظلم

ستم کردن و بیداد و جور به هر شکل حرام و تاریکی که بر قلب ظالم به خاطر جفاکاری و مردم‌آزاری، مستولی شده است، او را نزد خداوند مذموم و مطرود نگه می‌دارد مگر اینکه پشیمان شود و توبه نماید.

در دعای حضرت حجّت علیه‌السلام آمده است: «خداوندا دست‌های ما را از ستم کردن بازدار.»(۱)

محب اگر به معنای واقعی کلمه شیعه که مسمّای مطیع بودن را نشان می‌دهد برسد، نه ظلم می‌کند و نه راضی به ستم کردن کسی است؛ آن‌وقت می‌تواند راه تقرّب و خشنودی حضرت را طی کند.