عفو

عفو کردن با وجود قدرت داشتن، از روش انبیاء است و تفسیر مرتبه عالی عفو این است که: کسی به شما جرمی کرد به او اظهار این خطا را نکنی؛ و آنچه از او به تو رسیده، از باطن او را ببخشی و احسان خود را بیشتر کنی. کسی به این درجه برسد، خداوند گناهان گذشته و آینده‌اش را ببخشد. «عفو» و «غفران» دو صفت از صفات خداست که در باطن اصفیائش به ودیعه گذاشت تا با خلق، همانند خالقشان رفتار کنند.

خداوند فرمود: «مؤمنان از یکدیگر عفو طلب کنند و از هم بگذرند، آیا دوست ندارید که خداوند شما را بیامرزد که او غفور و رحیم است.» (نور:22) کسی که دیگران را مورد بخشش و عفو قرار ندهد، چه طور امیدوار است که خداوند جبّار او را عفو کند. عفو سرّ خداوند در قلوب خواهش است: کسی که به این صفت موفق باشد، خداوند عفوش را به او عطا کرده است.