غُمّه

در دعای عهد، مروی از امام صادق علیه‌السلام آمده است: «اللّٰهُمَّ اکشِفْ هٰذه الغُمَّةَ عَن هذه الاُمّةِ بِحُضُورِه: خداوندا برطرف کن این غم (مصیبت) را از این امّت با حضور (ظهورش).»(۱) غُمّه از غم پیچیده‌تر است؛ غم را حُزن و اندوه معنی می‌کنند؛ ولی غُمّه را گرفتاری خاطر، مبهم و پیچیده بودن کار، دل‌تنگی ترجمه می‌نمایند؛ یعنی در زمان غیبت امام، شیعیان جهان از یک پیچیدگی بلاها که خاطرشان را گرفتار کرده و نوعی دل‌تنگی از مسائل دنیا و عدم رؤیت امام و طولانی شدن ایّام غیبت کبری، آن‌ها را ضعیف و سُست نموده است.