فاطر

یکی از اسماء الهی «فاطر» است که 6 مرتبه در قرآن تکرار شده است. «فاطر» یعنی خالق، ایجادکننده، خلقت به‌واسطه شکافتن، آفریننده، مبدع.

ابن عباس گوید: «من معنی (فاطر السموات والارض) را نمی‌دانستم تا دو نفر عرب بیابانی درباره چاهی برای قضاوت پیش من آمدند. یکی از آن‌ها گفت: (انا فطرت‌ها) یعنی من حفر چاه را شروع کردم.» پس شروع و ایجاد آسمان‌ها و زمین به ظهور اسم فاطر ایجاد شده است.

استعمال «فاطر» درباره خلقت آسمان و زمین به کار برده شده است؛ و مراد آن است که در خلقت آن‌ها، تحولاتی انجام گرفت که از یکدیگر جدا شدند. اول یک پیوستگی و ارتباط داشتند، بعد از زمان‌های زیاد خداوند آن‌ها را جدا نمود و هرکدام را در جای خاص قرار داد، یعنی چیزی پیوسته بودند که شکافته شدند.