فکر در اعمال

مجال فکر وسیع است و هر عملی یا مقبول است یا مردود. صحت و صواب اعمال از خطا، احتیاج به تفکر شبانه دارد. اعمال روز اگر بر هوای نفس استوار باشد فکر شب هم نتیجه روز را دارد. اگر اعمال روز بر کمالات و فضائل استوار باشد، فکر شب دارای روحانیت خاص خودش می‌باشد. اگر به کشف پرده از روی اعمال کنار برود، می‌تواند کم و کیف آنها را درک کند. اگر سالک اعمال را به تجلّی و نورانیت ندید از قوه تفکر و محاسبه می‌تواند به اندازه قابلیت خود در ترازوی حساب ببیند. بهترین روش آن است که اعمال روز با مراقبه همراه باشد و تدبّر و تأمّل آخر شب در اعمال، در نتیجه‌گیری تأثیر به سزایی دارد.