قاموسی

شیخ محمدباقر قاموسی بغدادی از علما و زهّاد و عرفاء عرب بود (همانند آقای قاضی) و اتقیاء و ابرار به او اقتدا می‌کردند. او شاگرد آخوند ملّا حسینقلی همدانی و شیخ محمد طه بود و آیت‌الله حکیم شاگرد وی بوده است. او تا آخر عمر عمامه بر سر نگذاشت. لباسش مانند تجّار بود و تنها در وقت نماز لباس می‌پوشید. وقتی نماز می‌خواند و عده‌ای به ایشان اقتدا می‌کردند، هیچ اعتنایی به جماعت‌های اطراف صحن مطهر حضرت امیر علیه‌السلام که بسیار بودند نداشت. روزی میان عده‌ای نشسته بود، گفت: خوب است از دنیا بروم. شروع کرد به خواندن سوره یس و متکا زیر دستش بود. وقتی به این آیه «وجعلنی من المکرَمین آیه 27» رسید، جان به جان آفرین تسلیم کرد (که به این موت اختیاری می‌گویند).