قبله

در نماز به‌سوی قبله، رو کرده می‌شود. در غیر وقت نماز، قبلهٔ ظاهری و باطنی ما کیست؟ قبلهٔ عاشق، روی معشوق است. ما اگرچه امام را به‌اندازهٔ خودمان دوست داریم، امّا قبلهٔ ما یکی نیست و هر ساعتی و روزی، به معشوق‌های مجازی و خیالی روی می‌کنیم و توجّه داریم.

قبلهٔ انسان حریص و آزمند، طلا و نقره و مال است و قبلهٔ شهوت‌پرست، صورت زنان است. قبلهٔ ما که ادّعای دوستی به حضرت محبوب را داریم، آیا صد در صد اوست، یا اینکه آن‌قدر در عقل جزئی و اوهام گرفتارشده‌ایم که هر ساعتی میل به چیزی داریم و از قبلهٔ اصلی بازمانده‌ایم.