قبولی اعمال به شرط تقوا

آیت نمونه، محبّ دلشده، کربلایی احمد تهرانی می‌فرمود: «مرحوم شیخ رجبعلی خیاط شاگردی داشت که خیلی امام‌حسینی بود و در بازار تهران تشکیلاتی به هم زده بود و خودش برای امام حسین مجلس می‌گرفت. این شخص (در باطن) به حرام و حلال اموالش اعتنایی نداشت. حتی پول هم نزول می‌داد. زمانی که فوت کرد، تشییع‌جنازه عجیبی برای او برگزار شد، به‌گونه‌ای که بیشتر بازاری‌ها مغازه‌ها را به احترام او تعطیل کردند. ما هم در تشییع‌جنازه او شرکت داشتیم.

در میان راه شیخ به من گفت: داش احمد، در این فکر بودم که مردی که این‌چنین اهل گریه و روضه است، حتماً باید موردتوجه امام حسین علیه‌السلام قرار بگیرد. به محض آن‌که این فکر از ذهنم گذشت، یک دفعه پرده‌ها کنار رفت و امام‌ حسین علیه‌السلام را دیدم (به مکاشفه) فرمود: «تو چه خیال می‌کنی؟ مگر من رئیس دزدها هستم؟ سپس فرمود: ما اهل‌بیت اعمال را تنها از انسان‌های متّقی قبول می‌کنیم».