قهّار

قهّار که مبالغه قهر است از اسماء الله می‌باشد. کلمه قهر در 10 آیه آمده که 6 مورد به صیغه قهّار و 2 مورد به‌صورت قاهر آمده است. آنگاه‌که چیرگی و غلبه خدا بر تمامی آفرینش یا حاکمیت او در روز قیامت مطرح می‌شود کلمه قهّار به کار می‌رود. آنگاه که در دنیا اختیار و مالکیتی از خود را مقداری به بندگان تفویض نموده خداوند با صفت «قاهر» که صفت تفضیلی قهر است در قرآن وصف می‌شود. در تمامی 6 موردی که کلمه قهّار در قرآن به کار رفته وحدانیت خدا با قهّاریت او پیوند خورد است. «الله الواحد القهّار» (ص: 65)

1- مالکیت مطلق پروردگار در روز قیامت ظاهر می‌شود درحالی‌که بندگان کوچک‌ترین اختیاری ندارند و انحصار یگانگی قهاریت جلوه می‌کند. نمونه آیه «روزی که ایشان بیرون آیند و چیزی از آن‌ها بر خدا پنهان نماند، فرمانروایی امروز از آن کیست؟ از آن خدای یگانه قهّار است» (مؤمن: 16)

2- خدای، پروردگار همه‌چیز است و همه موجودات تذلل و تسلیم اراده و مشیت او هستند و این دلیلی بر قهّاریت و غلبه او بر هستی است. نمونه آیه: «بگو پروردگار آسمان‌ها و زمین چه کسی است؟… بگو خدا آفرینندهٔ همه‌چیز است و اوست یکتای چیره» (رعد: 16) (هو الواحد القهّار).