لقمه حلال و حرام

1- لقمه‌ای که بر دل، نور افزاید و کمال معنوی آورد، آن است که از راه حلال کسب شده باشد.

2- وقتی باطنت سرد و خاموش گشت، نگاه کن که چه نوع روغنی (مانند نفت) در چراغ ریختی که چراغ خاموش شد.

3- از لقمه حلال، علم و حکمت به دست می‌آید، عشق و رقّت باطنی، حاصل می‌گردد.
علم و حکمت زاید، از لقمه حلال **** عشق و رقّت آید از لقمه حلال

4- هر لقمه‌ای که سبب حسادت و مسائل ناپسند و جهل و غفلت شود، پس متوجه باش که از حرام بوده که این چنین نتیجه داده است.

5- چون هر چیزی اثر وضعی دارد، همان‌طور که از گندم، گندم و از جو، جو به دست می‌آید و از اسب، کرّه الاغ به دست نمی‌آید. پس هر غذایی از حلال و حرام اثر خود را می‌کند و نتیجه دهد.

6- لقمه در مثال، مانند بذر است و حاصل این بذر همان ثمره بذر است. لقمه به مثال، مانند دریاست و اندیشه حاصل به‌منزله مروارید است.

7- لقمه حلال وقتی در دهان قرار گرفت، میل به طاعت خدا و رفتن به سوی معنویت و آن جهان پیدا می‌شود.
زاید از لقمه حلال اندر دهان **** میل خدمت، عزم رفتن آن جهان

نتیجه این‌که نفس وقتی از غذای حرام دوری جست و از لقمه حلال استفاده کرد، موفق به غذای روحانی و هم‌سیرت شدن با فرشتگان می‌شود.