محبّت امیرالمؤمنین علیه‌السلام
پیامبر صلی‌الله علیه و آله دربارهٔ مودت امیرالمؤمنین علیه‌السلام مطالبی فراوان فرموده‌اند که ازجمله فرمودند: یا علی علیه‌السلام! دوستی تو ایمان و دشمنی با تو نفاق است و اول کسی که داخل بهشت می‌شود، مُحب توست.
حبّ علی بن ابیطالب علیه‌السلام حسنه‌ای است که هیچ سیئه‌ای آن را ضرر نمی‌رساند؛ هر که علی را دوست داشته باشد مرا دوست داشته و هر که مرا دوست بدارد خدای- تعالی- را دوست داشته است.
هر که دوست دارد زندگی کند و به حیات من و بمیرد به ممات من و در بهشت دائمی ساکن شود، آن بهشتی که پروردگارم به من وعده فرمود که درختان آن را به دست قدرت خویش نشانده است، باید علی بن ابیطالب علیه‌السلام را دوست داشته باشد.
اگر مردم، همه در حب علی بن ابیطالب علیه‌السلام جمع می‌شدند هیچ‌گاه خداوند- عزوجل- آتش را خلق نمی‌کرد.
هر که علی علیه‌السلام را دوست داشته باشد، خداوند نماز و روزه و قیام او را قبول کند و دعایش را مستجاب نماید؛
جبرئیل برایم خبر آورده است که: سعید آن کسی است که علی علیه‌السلام را در موقع حیاتش و بعد از شهادتش دوست داشته باشد.
جبرئیل از نزد خداوند، ورقه‌ای آورده که در آن نوشته بود: محبت علی بن ابیطالب علیه‌السلام را بر خلقم واجب گردانیدم، پس آن را به همهٔ مردمان برسان. (کشف الغمه، ص 32-27)