مداومت

مداومت مقام کردن در مقصود است (پیوسته در کاری بودن و ثبات در کار داشتن).

مداومت بر سه قسم است: مداومت تن بر ورد، مداومت زبان بر ذکر، مداومت سر بر ضبط.

مداومت بر ورد: عابد بر امید و زاهد بر بیم و عارف بر مهر است.

مداومت بر ذکر: عذر گوی با سرزنش، حاجت‌خواه مضطرب، مناجات گر با لذت است.

مداومت سر بر ضبط: متفکر با اعتماد و متذکر با اخلاص و ناظر با افتقار (تهیدستی و نیازمندی) است.