مردی از آل هاشم

جناب عبدالله بن جعفر (شوهر حضرت زینب علیها السلام) روز سختی بر بیابان گردی وارد شد. آن شخص او را نشناخت. پس وی را میهمانی کرد و بُزی را برای او سَر بُرید.

عبدالله به هنگام رفتن، به غلامش مقسّم گفت: «چه قدر چول همراه داری»؟ گفت: «پانصد دینار». فرمود: «همه را به این شخص بده». غلام گفت: «به یک بیابان گردی که تو را نمی‌شناسد، به خاطر بُزی که برایت سر بریده، پانصد دینار می‌دهی»؟ فرمود: «اگر او مرا نمی‌شناسد، من خودم را (به صفت بخشش) می‌شناسم».

پس پانصد دینار به آن شخص داد. مرد بیابانی وقتی عطای بزرگ را مشاهده کرد به زنش گفت: «چون او را دیدم، نشانه‌های خیر را در او مشاهده کردم. این مرد از آل هاشم است که از بزرگ‌ترین پادشاهان هستند. به بُزی که پنج درهم نمی‌ارزید، در عوض پانصد دینار داد. آیا ما در بیداری و به حقیقت می‌بینیم یا در خواب»!؟(بحرالمعارف، ج 1، ص 731)