مسبب‌الاسباب
دل سپردن به اسباب مجازی و اعتباری از سستی است و اعتقاد به مسبب‌الاسباب و یقین به ملیک دین از قوّت است. ما در غربت حضرت علیه‌السلام و ندیدن جسم مبارک ایشان، علقه‌هایی به اسباب ظاهری پیدا می‌کنیم، درحالی‌که مسبّب همه اسباب خود ایشان‌اند. به‌عبارت‌دیگر، آتش طبع و وسوسه درون دائم ما را به‌سوی این‌وآن دعوت می‌کند، درحالی‌که هر ممکنی به وجود ایشان است که وجود پیدا کرده است. متأسفانه تأثیر را از اسباب می‌دانیم، ولی از علّتالعلل غافلیم. خوب است به هوش بیاییم و به حضرت مهدی علیه‌السلام متّکی و متوسّل باشیم که همه هستی به طفیل او حرکت و فعّال‌اند و این اعتقاد نباید پایه‌هایش ضعیف باشد که دچار اسباب ظاهری گردیم.
هر سبب مجازی از سبب حقیقی و مؤثر مطلق برمی‌خیزد، پس سبب‌سازی برای منتظِر از حضرت منتظَر هست؛ و در این مقوله دقّت بسیار لازم است.