معاملت

خداوند در سوره طلاق آیه 6 فرمود: «در میان خود به خوبی سازگاری کنید.» (واتمروا بینکم بمعروف)

حسن معاملت این است که: انصاف به عدل و بذل را به فضل و ایثار را به لطف روا داشته شود. چون انصاف روا می‌دارد، به قدر خود می‌کوشد و از مجازات می‌ترسد که مبادا کوتاهی نسبت به خلق کند. چون بذل روا می‌دارد، صفت جوانمردی را پیاده می‌کند و از خاست می‌گریزد. چون ایثار به لطف را روا می‌دارد، آیین پیوستگی را انتخاب می‌کند و شادی‌آفرین حقیقی می‌شود و شرافت را برمی‌گزیند. (این بود معاملت با خلق)