ملک
مَلک یکی از اسماء الهی است که در قرآن 5 بار تکرار شده است. مَلک یعنی پادشاه، دارنده حکومت مطلقه، دارنده سلطنت بر همه چیز. قدرت و فرمانروایی بر عوالم دنیوی و اخروی از آن خداست. همه مملوک و رعیت اویند، و او محیط بر آنها و در تحت سیطره فرمانروایی اویند. چون در دنیا بعضی ادعای مالکیت و پادشاهی کنند، و به مجاز باشد، ظهور این اسم برای خداوند در قیامت و در دنیا به حقیقت است و زوال‌پذیر نیست. در دعای جوشن کبیر بند 740 آمده است: «یا من هو ملک بلا عزل: ای سلطانی که سلطنتت زوال‌ناپذیر است.»