منّت

هر چه از خداوند و امام عصر علیه‌السلام به ما رسیده است از فیوضات ماورایی بوده که از باب لطف از عالم معنی به ما رسیده است. همیشه مولی و ارباب به عبد و رعیت فیض می‌رساند و این از ظهور اسم منّان (منّت گذارنده، بسیار نیکویی کننده و بخشنده) است.

حضرت ولی‌عصر علیه‌السلام در دعایی به خداوند عرضه می‌دارد: «اگر به درگاهت عصیان نمودم همانا در بهترین چیزها تو را اطاعت کردم و آن ایمان به تو است و اینکه فرزند و شریکی برایت قرار ندادم و این منّتی از سوی تو بر من است.»(۱)

پس منتظر موظف است تا از حضرت به خاطر لطف و بخشندگی بسیارش که او را مورد لطف و تفضّل قرار داده، تشکر کند.