مِهر تو

من خسی بی سر و پایم که به سیل افتادم **** او که می‌رفت مرا هم به دل دریا برد

من به سرچشمه خورشید نه خود بردم راه **** ذره‌ای بودم و مهر تو مرا بالا برد

(علامه طباطبایی)