موافقت

موافقت استقبال حکم است بر دل گشاده و درواقع موافقت پیش از پیدا شدن حکم و رضا پس از پیدا شدن حکم است. موافقت به این است که بنده اختیار خود را رها کند و از تحکم خود ببرد و عنایت مولی را ببیند. چون بلا و عافیت و عطا و منع و موت و حیات نزد بنده یکسان بود حاجت‌های او یکی افتد و حجابی در دلش باشد و آرزوی شخصی نداشته باشد و امیدوار و راضی بر حکم حق باشد و صابر و آرامش دل داشته باشد. موافق عنایت مولا را در دل به شادی بیند و غم را بشوید و علایق را محو کند، پس به قربی که از عنایت مولی نصیبش شد، از تفرق ببرد.